Ερμηνεία της τεσσαρακοστής έκτης ομιλίας

Ερμηνεία της τεσσαρακοστής έκτης ομιλίας

Ανάμεσα σε όλα αυτά τα λόγια, τα σημερινά είναι τα περισσότερο αλησμόνητα. Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν προηγουμένως τις καταστάσεις του ανθρώπου ή τα μυστήρια του ουρανού, όμως η ομιλία αυτή είναι διαφορετική απ’ αυτές του παρελθόντος: Ο Θεός κάθισε κάτω και μίλησε ήρεμα με τους ανθρώπους. Ποια είναι η πρόθεσή Του; Τί καταλαβαίνετε όταν ο Θεός λέει, «Σήμερα, έχω ξεκινήσει νέο έργο πάνω από τα σύμπαντα. Έδωσα στους ανθρώπους της γης νέο ξεκίνημα, και ζήτησα απ’ όλους να φύγουν από τον οίκο Μου. Και επειδή στους ανθρώπους αρέσει πάντα να περνάνε καλά, τους συμβουλεύω να έχουν συνείδηση, και να μην ενοχλούν διαρκώς το έργο Μου;» Και ποιο είναι αυτό το «νέο ξεκίνημα» για το οποίο μιλάει ο Θεός; Ο Θεός συμβούλεψε τους ανθρώπους να φύγουν νωρίτερα, αλλά η πρόθεσή Του τότε ήταν να δοκιμάσει την πίστη τους. Έτσι σήμερα, όταν χρησιμοποιεί διαφορετικό τόνο – είναι ο Θεός αληθινός ή ψεύτικος; Πριν, οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τις δοκιμασίες για τις οποίες μίλησε ο Θεός. Ήταν μόνο μέσα από τα στάδια του έργου των παρόχων υπηρεσιών που είδαν τα μάτια τους, και απέκτησαν προσωπική εμπειρία των δοκιμασιών του Θεού. Έτσι, από εκείνη τη στιγμή και πέρα, χάρις στο παράδειγμα των εκατοντάδων δοκιμασιών του Πέτρου, οι άνθρωποι συχνά έκαναν το λάθος και πίστευαν ότι «ήταν η δοκιμασία του Θεού». Επιπλέον, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τα γεγονότα συνέβησαν αλλά ήταν σπάνια. Έτσι, οι άνθρωποι έγιναν ακόμη πιο δύσπιστοι σχετικά με τις δοκιμασίες του Θεού, κι έτσι σε όλα τα λόγια που είπε ο Θεός δεν πίστεψαν ποτέ ότι αυτό ήταν το έργο των γεγονότων που πραγματοποίησε ο Θεός· αντίθετα, πίστεψαν ότι ο Θεός, μην έχοντας τίποτα άλλο να κάνει, χρησιμοποιούσε ειδικά λέξεις για να δοκιμάσει τους ανθρώπους. Ήταν ανάμεσα σε τέτοιες δοκιμασίες που ήταν απέλπιδες αλλά φαίνονταν να προσφέρουν ελπίδα που οι άνθρωποι ακολούθησαν, κι έτσι όταν ο Θεός είπε «όσοι παραμείνουν πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν δυστυχία και τύχη στο τέλος», οι άνθρωποι συνέχισαν να κατευθύνουν την προσήλωσή τους στο να ακολουθήσουν και επομένως δεν είχαν την πρόθεση να φύγουν. Οι άνθρωποι ακολούθησαν εν μέσω τέτοιων ψευδαισθήσεων, και ούτε ένας δεν τόλμησε να σιγουρευτεί ότι δεν υπήρχε ελπίδα – που αποτελεί μέρος της απόδειξης του θριάμβου του Θεού. Η άποψη του Θεού δείχνει ότι Εκείνος μανουβράρει τα πάντα για να Του παρέχουν υπηρεσίες. Οι ψευδαισθήσεις των ανθρώπων τους ενθαρρύνουν να μην αφήσουν τον Θεό, ασχέτως χρόνου ή τόπου, κι έτσι στο στάδιο αυτό ο Θεός χρησιμοποιεί τα ατελή κίνητρα των ανθρώπων για να τους κάνει να γίνουν μάρτυρες γι’ Αυτόν, που είναι υψίστης σημασίας όταν λέει ο Θεός, «Έχω κερδίσει ένα μέρος των ανθρώπων». Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τα κίνητρα του ανθρώπου για να προκαλέσει ταραχή, ενώ ο Θεός χρησιμοποιεί τα κίνητρα του ανθρώπου για να τον κάνει να υπηρετήσει – το οποίο και αποτελεί το αληθινό νόημα των λόγων του Θεού όταν λέει «Φαντάζονται ότι μπορούν να τα καταφέρουν να μπουν μέσα, αλλά όταν Μου δίνουν τις ψεύτικες άδειές τους, τους πετώ στη φωτιά επί τόπου – και, βλέποντας τις «απεγνωσμένες προσπάθειές» τους μέσα στις φλόγες, χάνουν την ελπίδα τους». Ο Θεός μανουβράρει όλα τα πράγματα για να κάνει τους ανθρώπους να υπηρετήσουν κι έτσι δεν παρακάμπτει τις διάφορες απόψεις τους, αλλά ευθαρσώς τους ζητάει να φύγουν· αυτό είναι το θαυμαστό και σοφό έργο του Θεού, που συνδυάζει ειλικρινή λόγια και μεθόδους σε ένα, αφήνοντας τους ανθρώπους ζαλισμένους και σε σύγχυση. Απ’ αυτό μπορούμε να δούμε ότι ο Θεός πράγματι ζητάει από τους ανθρώπους να φύγουν απ’ τον οίκο Του, ότι αυτό δεν είναι κάποιου είδους δοκιμασία, και ο Θεός δράττεται της ευκαιρίας να πει: «Όμως, λέω επίσης στους ανθρώπους ότι όταν δεν καταφέρνουν να λάβουν ευλογία, κανείς δεν πρέπει να παραπονιέται για Μένα». Κανείς δεν κατανοεί αν τα λόγια του Θεού είναι αληθινά ή ψεύτικα, αλλά ο Θεός δράττεται της ευκαιρίας να σταθεροποιήσει τους ανθρώπους, να τους πάρει την επιθυμία να φύγουν. Επομένως, αν μια μέρα Τους καταραστεί, θα έχουν ήδη προειδοποιηθεί από τα λόγια του Θεού, όπως ακριβώς λένε οι άνθρωποι ότι «τα άσχημα λόγια είναι τα καλά». Σήμερα, η αγάπη των ανθρώπων για τον Θεό είναι σοβαρή και ειλικρινής, κι έτσι με λόγια για τα οποία δεν ξέρουν να πουν αν είναι αληθινά ή ψεύτικα, κατακτήθηκαν και αγάπησαν τον Θεό και γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός είπε: «Έχω ήδη εκπληρώσει το μεγάλο έργο Μου». Όταν ο Θεός λέει, «Ελπίζω να βρουν τον δρόμο τους για την επιβίωση, και δεν έχω καμία δύναμη επ’ αυτού», αυτή είναι η πραγματικότητα των λόγων με τους οποίους μίλησε ο Θεός, αλλά οι άνθρωποι δεν το νομίζουν αυτό· αντίθετα, ακολουθούσαν πάντοτε χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία στα λόγια του Θεού. Κι έτσι, όταν ο Θεός λέει, «Στο μέλλον δεν θα υπάρξουν άλλα λόγια μεταξύ μας, δεν θα έχουμε πλέον τίποτα να συζητήσουμε, δεν θα ανακατευτούμε ο ένας με τον άλλον, ο καθένας θα ακολουθήσει τον δρόμο του», αυτά τα λόγια είναι η πραγματικότητα, και δεν είναι ούτε κατ’ ελάχιστον νοθευμένα. Ό,τι και να νομίζουν οι άνθρωποι, αυτός είναι ο παραλογισμός του Θεού. Ο Θεός ήδη έχει ήδη γίνει μάρτυρας ενώπιον του Σατανά, και ο Θεός είπε ότι θα κάνει όλους τους ανθρώπους να μην Τον εγκαταλείψουν ασχέτως χρόνου ή τόπου – κι έτσι αυτό το στάδιο του έργου έχει ολοκληρωθεί, και ο Θεός δεν δίνει προσοχή στα παράπονα του ανθρώπου. Όμως ο Θεός το έχει ξεκαθαρίσει αυτό από την αρχή, έτσι οι άνθρωποι έμειναν ευάλωτοι, αναγκασμένοι να ταπεινωθούν. Η μάχη μεταξύ του Θεού και του Σατανά βασίζεται ολοκληρωτικά στον άνθρωπο. Οι άνθρωποι δεν έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους, χρησιμοποιούνται εντελώς ως μαριονέτες ενώ ο Θεός και ο Σατανάς είναι εκείνοι που κινούν τα νήματα παρασκηνιακά. Όταν ο Θεός χρησιμοποιεί τους ανθρώπους για να γίνουν μάρτυρές Του, Εκείνος κάνει ό,τι μπορεί να σκεφτεί, ό,τι είναι δυνατόν, για να κάνει τους ανθρώπους να Του παρέχουν υπηρεσίες, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να χειραγωγηθούν από τον Σατανά, και, επιπλέον, να καθοδηγηθούν από τον Θεό. Και όταν η μαρτυρία την οποία επιθυμεί ο Θεός έχει τελειώσει, πετάει τους ανθρώπους σε μια γωνιά και τους αφήνει να υποφέρουν, ενώ ο Θεός παριστάνει ότι ο ίδιος δεν έχει καμία ανάμειξη με αυτούς. Όταν και πάλι επιθυμήσει να χρησιμοποιήσει ανθρώπους, τους σηκώνει ακόμη μία φορά και τους χρησιμοποιεί – και οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή συνειδητοποίηση αυτού. Είναι απλά σαν βόδια ή άλογα που χρησιμοποιούνται όπως επιθυμεί ο αφέντης τους και κανένα από τα δύο δεν έχει τον έλεγχο του εαυτού του. Αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο θλιβερό, αλλά άσχετα αν οι άνθρωποι έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους, το να παρέχουν υπηρεσίες στον Θεό είναι τιμή και όχι κάτι για το οποίο πρέπει να στενοχωριούνται. Είναι σαν να έπρεπε ο Θεός να ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι η δυνατότητα της ικανοποίησης της ανάγκης του Παντοδύναμου λόγος για να είναι κάποιος υπερήφανος; Εσείς τι νομίζετε; Αποφασίσατε ποτέ να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας στον Θεό; Μήπως θέλετε να συνεχίσετε να διατηρείτε το δικαίωμά σας να ψάξετε να βρείτε την ελευθερία σας;

Ασχέτως, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και άξια μίμησης, και ο άνθρωπος και ο Θεός είναι, εδώ που τα λέμε, διαφορετικοί. Με βάση αυτό, πρέπει να αγαπάτε τον Θεό με ανθρώπινη καρδιά άσχετα αν ο Θεός ενδιαφέρεται ή όχι για την αγάπη σας. Τα λόγια του Θεού δείχνουν ότι υπάρχει επίσης μεγάλη θλίψη μέσα στην καρδιά του Θεού. Χάρη στα λόγια του Θεού ο άνθρωπος εξευγενίζεται. Όμως αυτό το έργο, εδώ που τα λέμε, έγινε χθες – κι επομένως τι ακριβώς θα κάνει ο Θεός μετά; Μέχρι σήμερα αυτό παραμένει μυστικό, κι έτσι οι άνθρωποι αδυνατούν να το καταλάβουν ή να το φανταστούν και δεν μπορούν παρά να τραγουδούν ακολουθώντας τη μουσική του Θεού. Παρά ταύτα, όλα όσα λέει ο Θεός είναι αληθινά, όλα εκπληρώνονται – αυτό είναι αναμφίβολο!