Το όραμα του έργου του Θεού (3)

Η πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκε ήταν μέσω της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα και σχετιζόταν με το έργο που σκόπευε να επιτελέσει. Η Εποχή της Χάριτος ξεκίνησε με το όνομα του Ιησού. Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να επιτελεί τη διακονία Του, το Άγιο Πνεύμα άρχισε να μαρτυρά στο όνομα του Ιησού και το όνομα του Ιεχωβά δεν αναφερόταν πλέον. Αντίθετα, το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το νέο έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Όσοι πίστευαν σε Αυτόν γίνονταν μάρτυρες για τον Ιησού Χριστό και το έργο που επιτέλεσαν ήταν και αυτό για τον Ιησού Χριστό. Η ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης σήμαινε ότι το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Εφεξής, το όνομα του Θεού δεν ήταν πλέον Ιεχωβά. Τουναντίον, ονομάστηκε Ιησούς και στο εξής το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε το έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Άρα, σήμερα, ο άνθρωπος που ακόμα τρώει και πίνει τον λόγο του Ιεχωβά και εξακολουθεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το έργο της Εποχής του Νόμου — δεν συμμορφώνεσαι άραγε τυφλά με τους κανονισμούς σε αυτή την περίπτωση; Δεν είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν; Γνωρίζετε πλέον ότι οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Άραγε, όταν έλθει ο Ιησούς, θα εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Ο Ιεχωβά είπε στον λαό του Ισραήλ ότι θα έλθει ένας Μεσσίας, αλλά όταν όντως ήλθε, δεν ονομάστηκε Μεσσίας αλλά Ιησούς. Ο Ιησούς είπε ότι θα έλθει και πάλι, και ότι θα καταφτάσει όπως είχε αναχωρήσει. Αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού, αλλά είδες εσύ με ποιον τρόπο αναχώρησε ο Ιησούς; Ο Ιησούς έφυγε επάνω σε ένα λευκό σύννεφο, αλλά θα επιστρέψει άραγε μεταξύ των ανθρώπων πάνω σε ένα λευκό σύννεφο; Εάν συνέβαινε αυτό, μήπως δεν θα ονομαζόταν ακόμα Ιησούς; Όταν ο Ιησούς έλθει και πάλι, η εποχή θα έχει ήδη αλλάξει, άρα θα μπορούσε ακόμα να ονομάζεται Ιησούς;
Άραγε ο Θεός είναι γνωστός μόνο με το όνομα του Ιησού; Δεν μπορεί να πάρει ένα νέο όνομα σε μια νέα εποχή; Μπορεί η εικόνα ενός ατόμου και ένα συγκεκριμένο ονόμα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του; Σε κάθε εποχή, ο Θεός επιτελεί νέο έργο και καλείται με νέο όνομα. Πώς θα μπορούσε να επιτελεί το ίδιο έργο σε διαφορετικές εποχές; Πώς θα μπορούσε να μείνει προσκολλημένος στα παλιά; Το όνομα του Ιησού ελήφθη για χάρη του έργου της λύτρωσης, άρα θα εξακολουθεί να έχει το ίδιο όνομα όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες; Θα συνεχίσει να επιτελεί το έργο της λύτρωσης; Πώς γίνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να είναι ένα, αλλά να αποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές; Δεν συμβαίνει αυτό επειδή είναι διαφορετική η εποχή του έργου Τους; Μπορεί ένα και μόνο όνομα να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός πρέπει να καλείται με διαφορετικό όνομα σε διαφορετική εποχή και πρέπει να χρησιμοποιεί το όνομα για να αλλάξει την εκάστοτε εποχή και να αντιπροσωπεύει την εκάστοτε εποχή. Γιατί κανένα όνομα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει πλήρως τον ίδιο τον Θεό και κάθε όνομα είναι ικανό να αντιπροσωπεύει μόνο τη χρονική διάσταση της διάθεσης του Θεού σε μια δεδομένη εποχή. Το μόνο που απαιτείται είναι να αντιπροσωπεύει το έργο Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός μπορεί να επιλέγει όποιο όνομα ταιριάζει με τη διάθεσή Του ώστε να αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εποχή. Ανεξάρτητα από το αν είναι η εποχή του Ιεχωβά ή η εποχή του Ιησού, κάθε εποχή αντιπροσωπεύεται από ένα όνομα. Στο τέλος της Εποχής της Χάριτος, έχει φτάσει η έσχατη εποχή και ο Ιησούς έχει ήδη έλθει. Πώς θα μπορούσε να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Πώς θα μπορούσε να εξακολουθεί να έχει τη μορφή του Ιησού μεταξύ των ανθρώπων; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εικόνα ενός Ναζωραίου; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας; Πώς θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της κατάκτησης και της τελείωσης του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο — αυτό είναι γεγονός — αλλά πώς θα μπορούσε να επιστρέψει σε ένα λευκό σύννεφο μεταξύ των ανθρώπων και να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Αν πράγματι κατέφθανε πάνω σε ένα σύννεφο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μην Τον αναγνωρίσει; Δεν θα Τον αναγνώριζαν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο; Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα ήταν ο Θεός μόνο ο Ιησούς; Στην περίπτωση αυτή, η εικόνα του Θεού θα είχε την όψη ενός Εβραίου και θα ήταν μονίμως απαράλλαχτη. Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφθανε όπως είχε αναχωρήσει, αλλά γνωρίζεις εσύ το αληθινό νόημα των λόγων Του; Μήπως τα είπε στην ομήγυρή σας; Γνωρίζεις μόνο ότι θα καταφτάσει όπως έφυγε, πάνω σε ένα σύννεφο, μα γνωρίζεις πώς ακριβώς ο ίδιος ο Θεός επιτελεί το έργο Του; Εάν ήσουν αληθινά σε θέση να δεις, τότε πώς θα πρέπει να ερμηνεύονται τα λόγια του Ιησού; Είπε: Όταν ο Υιός του ανθρώπου έλθει τις έσχατες ημέρες, ο ίδιος δεν θα γνωρίζει, οι άγγελοι δεν θα γνωρίζουν, οι αγγελιοφόροι στον ουρανό δεν θα γνωρίζουν και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα γνωρίζει. Μόνο ο Πατήρ θα γνωρίζει, τουτέστιν μόνο το Πνεύμα θα γνωρίζει. Ακόμα και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν γνωρίζει, όμως εσύ είσαι σε θέση να έχεις δει και να γνωρίζεις; Εάν ήσουν ικανός να γνωρίζεις και να έχεις δει ιδίοις όμμασι, δεν θα είχαν ειπωθεί μάταια αυτά τα λόγια; Και τι είπε ο Ιησούς τότε; «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος· και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. ... Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών». Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, ούτε ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν θα το γνωρίζει. Ο Υιός του ανθρώπου αναφέρεται στην ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού, έναν κανονικό και συνηθισμένο άνθρωπο. Ακόμη και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν γνωρίζει, άρα πώς θα μπορούσες να γνωρίζεις εσύ; Ο Ιησούς είπε ότι θα καταφτάσει όπως είχε αναχωρήσει. Όταν καταφτάσει, ακόμη και ο ίδιος δεν θα γνωρίζει, άρα μπορεί να σε ενημερώσει εκ των προτέρων; Είσαι σε θέση να δεις την άφιξή Του; Δεν είναι αυτό άραγε αστείο; Κάθε φορά που ο Θεός έρχεται στη γη, αλλάζει το όνομά Του, το φύλο Του, την εικόνα Του και το έργο Του. Δεν επαναλαμβάνει το έργο Του. Είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ονομάστηκε Ιησούς. Μπορεί να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς αυτή τη φορά, όταν θα έλθει και πάλι; Όταν ήλθε πριν, ήταν άντρας. Μπορεί να είναι και πάλι άντρας αυτή τη φορά; Το έργο του, όταν ήλθε κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήταν να καρφωθεί στον σταυρό. Όταν θα έλθει ξανά, μπορεί να λυτρώσει και πάλι την ανθρωπότητα από την αμαρτία; Μπορεί να καρφωθεί ξανά στον σταυρό; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι επαναλαμβάνει το έργο Του; Δεν ήξερες ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Κάποιοι λένε ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος. Αυτό είναι σωστό, αλλά αναφέρεται στην αμετάβλητη διάθεση του Θεού και στην ουσία Του. Οι αλλαγές στο όνομα και το έργο Του δεν αποδεικνύουν ότι η ουσία Του έχει αλλοιωθεί. Με άλλα λόγια, ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εάν λες ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών; Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός είναι αιώνια αμετάβλητος, αλλά γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και δεν είναι ποτέ παλαιός; Εάν το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα μπορούσε να έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα καθ’ όλη τη διαδρομή έως σήμερα; Εάν ο Θεός είναι αμετάβλητος, τότε πώς γίνεται να έχει ήδη επιτελέσει το έργο δύο εποχών; Το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωράει προς τα εμπρός, δηλαδή η διάθεσή Του αποκαλύπτεται σταδιακά στον άνθρωπο και αυτό που αποκαλύπτεται είναι η έμφυτη διάθεσή Του. Στην αρχή, η διάθεση του Θεού δεν φανερωνόταν στον άνθρωπο, ποτέ δεν αποκάλυψε ανοιχτά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος απλώς δεν γνώριζε γι’ Αυτόν. Εξαιτίας αυτού, χρησιμοποιεί το έργο Του για να αποκαλύψει σταδιακά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο, αλλά επιτελώντας το έργο κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει ανά εποχή. Η διάθεση του Θεού δεν αλλάζει διαρκώς επειδή το θέλημα Του αλλάζει συνεχώς. Αντιθέτως, επειδή οι εποχές του έργου Του είναι διαφορετικές, ο Θεός λαμβάνει όλη την έμφυτη διάθεσή Του και σταδιακά την αποκαλύπτει στον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να είναι σε θέση να Τον γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός αρχικά δεν έχει ιδιαίτερη διάθεση ή ότι η διάθεσή Του έχει μεταβληθεί σταδιακά με την διαφοροποίηση των εποχών — μια τέτοια κατανόηση θα ήταν εσφαλμένη. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την έμφυτη και ιδιαίτερη διάθεσή Του — αυτό που Αυτός είναι — με την διαφοροποίηση των εποχών. Το έργο μίας μόνο εποχής δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Συνεπώς, η φράση «ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός» αναφέρεται στο έργο Του και η φράση «ο Θεός είναι αμετάβλητος» σε αυτό που ο Θεός έμφυτα έχει και είναι. Ανεξαρτήτως των παραπάνω, δεν μπορείς να συνδέεις το έργο των έξι χιλιάδων ετών με ένα μόνο σημείο ή να το περιγράφεις με νεκρές λέξεις. Αυτή είναι η ανοησία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι τόσο απλός όσο ο άνθρωπος φαντάζεται και το έργο Του δεν μπορεί να μένει στάσιμο σε οποιαδήποτε εποχή. Ο Ιεχωβά, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει αιωνίως το όνομα του Θεού. Ο Θεός μπορεί επίσης να επιτελεί το έργο Του υπό το όνομα του Ιησού. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός.

Ο Θεός είναι πάντα Θεός και δεν θα γίνει ποτέ Σατανάς. Ο Σατανάς είναι πάντα Σατανάς και δεν θα γίνει ποτέ Θεός. Η σοφία του Θεού, το θαύμα του Θεού, η δικαιοσύνη του Θεού και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν θα αλλάξουν ποτέ. Η ουσία Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Όσον αφορά το έργο Του, ωστόσο, προχωρεί πάντα προς τα εμπρός, όλο και πιο βαθιά, γιατί Αυτός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Σε κάθε εποχή ο Θεός λαμβάνει ένα νέο όνομα, σε κάθε εποχή επιτελεί νέο έργο και σε κάθε εποχή επιτρέπει στα πλάσματά Του να δουν το νέο Του θέλημα και τη νέα Του διάθεση. Εάν, σε μια νέα εποχή, οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να δουν την έκφραση της νέας διάθεσης του Θεού, δεν θα Τον κάρφωναν στον σταυρό συνεχώς; Και αν το έκαναν αυτό, δεν θα όριζαν έτσι τον Θεό; Αν ο Θεός ενσαρκωνόταν μόνο ως άντρας, οι άνθρωποι θα Τον όριζαν ως άνδρα, ως τον Θεό των αντρών, και δεν θα πίστευαν ποτέ ότι είναι ο Θεός των γυναικών. Οι άντρες θα θεωρούσαν τότε ότι ο Θεός ανήκει στο αρσενικό φύλο, ότι ο Θεός είναι η κεφαλή των αντρών — αλλά τι γίνεται τότε με τις γυναίκες; Αυτό είναι άδικο. Δεν συνιστά αυτό άραγε μεροληπτική μεταχείριση; Αν ίσχυε αυτό, τότε όλοι όσους έσωσε ο Θεός θα ήταν άντρες σαν κι Αυτόν και δεν θα είχε σωθεί ούτε μία γυναίκα. Όταν ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Δεν δημιούργησε μόνο τον Αδάμ, αλλά ποίησε και τον άντρα και τη γυναίκα κατ’ εικόνα. Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Θεός των αντρών — είναι και ο Θεός των γυναικών. Ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τη διάθεσή Του και δεν θα είναι η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα — αν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν και αντ’ αυτού το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής, ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν ήταν μόνο το Πνεύμα που επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού μόνο ιδίοις όμμασι όταν ενσαρκωθεί, όταν ο Λόγος εμφανιστεί στη σάρκα και εκφράσει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι χειροπιαστός. Ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έρθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έρθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος πραγματικά να Τον γνωρίσει. Παράλληλα, ο Θεός έχει επίσης ολοκληρώσει το έργο στο οποίο «ο Θεός είναι ο Θεός των αντρών και ο Θεός των γυναικών», και ολοκλήρωσε το συνολικό Του έργο στη σάρκα. Δεν αναπαράγει το έργο σε καμία εποχή. Εφόσον έρθουν οι έσχατες ημέρες, θα επιτελέσει το έργο των εσχάτων ημερών και θα αποκαλύψει ολόκληρη τη διάθεση, την οποία έχει τις έσχατες ημέρες. Όσον αφορά τις έσχατες ημέρες, πρόκειται για ξεχωριστή εποχή, στην οποία ο Ιησούς είπε ότι σίγουρα θα σας βρουν καταστροφές και θα αντιμετωπίσετε σεισμούς, λιμούς και επιδημίες, γεγονός που θα αποδεικνύει ότι πρόκειται για μια νέα εποχή και δεν είναι πια η παλαιά Εποχή της Χάριτος. Αν υποτεθεί, όπως λένε οι άνθρωποι, ότι ο Θεός παραμένει αμετάβλητος, ότι η διάθεσή Του είναι μονίμως γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη, ότι αγαπά τον άνθρωπο ως τον εαυτό Του και προσφέρει σωτηρία σε κάθε άνθρωπο και ότι ποτέ δεν μισεί τον άνθρωπο, θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρωθεί το έργο Του; Όταν ο Ιησούς ήλθε και καρφώθηκε στον σταυρό, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για όλους τους αμαρτωλούς και προσφέροντας τον εαυτό Του στον βωμό, είχε ήδη ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης και έφερε το τέλος της Εποχής της Χάριτος. Ποιο θα ήταν λοιπόν το νόημα της επανάληψης του έργου εκείνης της εποχής κατά τις έσχατες ημέρες; Η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων δεν θα συνιστούσε άρνηση του έργου του Ιησού; Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το έργο της σταύρωσης όταν έφτασε σε αυτό το στάδιο, αλλά παρέμενε γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει την εποχή; Θα μπορούσε ένας Θεός γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία να ολοκληρώσει την εποχή; Στο έσχατο έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδεμα και κρίση, στην οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα, προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει όσους τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά στην τελείωση. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη φτάσει. Τα πάντα στη δημιουργία θα ταξινομηθούν ανάλογα με το είδος τους και θα καταταχθούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει το αποτέλεσμα της ανθρωπότητας και τον προορισμό της. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδεμα και κρίση, τότε δεν υπάρχει τρόπος να αποκαλυφθεί η ανυπακοή και η αδικία τους. Μόνο μέσω του παιδέματος και της κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα όλης της δημιουργίας. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό πρέπει να καταταχθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με το είδος τους. Μέσω του παιδέματος και της κρίσης θα αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα όλης της δημιουργίας, έτσι ώστε το κακό να τιμωρηθεί και το καλό να ανταμειφθεί και όλοι οι άνθρωποι θα υπαχθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω του δίκαιου παιδέματος και της κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η ανυπακοή του έχει φτάσει σε υπερβολικό βαθμό, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού, η οποία συνίσταται κυρίως στο παίδεμα και την κρίση και αποκαλύπτεται τις έσχατες ημέρες, μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει τον άνθρωπο πλήρως. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να αποκαλύψει το κακό και κατ’ αυτόν τον τρόπο να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει χρονική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνεται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας το αποτέλεσμα του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός θα προσφέρει στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και θα συνεχίσει να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά αντιθέτως θα τον αντιμετωπίζει με ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και θα δίνει άφεση αμαρτιών στον άνθρωπο όσο σοβαρές κι αν είναι οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε ως παράδειγμα έναν δικαστή που είναι συνεχώς γεμάτος αγάπη, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και στοργική καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει, τους αγαπά και τους δείχνει επιείκεια όποιοι κι αν είναι. Σε αυτή την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη απόφαση; Κατά τις έσχατες ημέρες, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να κατατάξει τον άνθρωπο ανάλογα με το είδος του και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλη η εποχή ολοκληρώνεται μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και του παιδέματος του Θεού.

Το έργο του Θεού καθ’ όλη τη διάρκεια της διαχείρισής Του είναι απόλυτα σαφές: Η Εποχή της Χάριτος είναι η Εποχή της Χάριτος και οι έσχατες ημέρες είναι οι έσχατες ημέρες. Υπάρχουν διακριτές διαφορές μεταξύ των εποχών, γιατί σε κάθε εποχή ο Θεός επιτελεί έργο που αντιπροσωπεύει τη συγκεκριμένη εποχή. Για να επιτελεστεί το έργο των εσχάτων ημερών, πρέπει να υπάρξει καύση, κρίση, παίδεμα, οργή και καταστροφή για να φτάσει η εποχή στο τέλος. Οι έσχατες ημέρες αναφέρονται στην έσχατη εποχή. Κατά τη διάρκεια της έσχατης εποχής, δεν θα φέρει ο Θεός την εποχή στο τέλος; Για να τερματίσει την εποχή, ο Θεός πρέπει να φέρει παίδεμα και κρίση μαζί Του. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να τερματίσει την εποχή. Ο σκοπός του Ιησού ήταν να μπορεί ο άνθρωπος να συνεχίσει να επιβιώνει, να παραμείνει ζωντανός και να μπορεί να ζει καλύτερα. Έσωσε τον άνθρωπο από την αμαρτία, ώστε να σταματήσει την κάθοδό του στην ακολασία και να μην ζει πλέον στον Άδη και την κόλαση και σώζοντας τον άνθρωπο από τον Άδη και την κόλαση τού έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει. Τώρα, οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Αυτός θα εξοντώσει τον άνθρωπο και θα καταστρέψει εντελώς την ανθρώπινη φυλή, δηλαδή θα μεταμορφώσει την αποστασία της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό, θα ήταν αδύνατο με την γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη διάθεση του παρελθόντος ο Θεός να τερματίσει την εποχή ή να φέρει εις πέρας το σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών. Κάθε εποχή αντιπροσωπεύει την διάθεση του Θεού και κάθε εποχή περικλείει το έργο που πρέπει να επιτελέσει ο Θεός. Συνεπώς, το έργο του ίδιου του Θεού σε κάθε εποχή περικλείει την έκφραση της αληθινής Του διάθεσης και τόσο το όνομά Του όσο και το έργο που επιτελεί αλλάζουν μαζί με την εποχή. Όλα είναι καινούργια. Κατά την εποχή του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελέστηκε υπό το όνομα του Ιεχωβά και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και ο νόμος χρησιμοποιήθηκε για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ τους. Με την καθοδήγηση του λαού του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από αυτή τη βάση, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, έτσι ώστε αργότερα οι γενιές να γνωρίσουν σταδιακά ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τα πάντα και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε όλα τα πλάσματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και στη γη του Ισραήλ πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου. Όσο για το έργο της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο. Αυτό που Αυτός είχε και ήταν, ήταν η χάρη, η αγάπη, η ευσπλαχνία, η επιείκεια, η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η φροντίδα και η ανοχή, και το πιο μεγάλο μέρος του έργου που επιτέλεσε ήταν προς χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου. Όσο για τη διάθεσή Του, ήταν γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη, και επειδή ήταν γεμάτος ευσπλαχνία και αγάπη, έπρεπε να καρφωθεί στον σταυρό για τον άνθρωπο, για να δείξει ότι ο Θεός αγάπησε τον άνθρωπο ως τον εαυτό Του τόσο πολύ ώστε προσφέρθηκε ο ίδιος στην ολότητά Του. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας ευσπλαχνικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του, ο άνθρωπος ήταν σε θέση να κερδίσει τη γαλήνη και την αγαλλίαση, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολούθησαν έλαβαν σωτηρία και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους. Κατά την εποχή της Χάριτος, Ιησούς ήταν το όνομα του Θεού. Με άλλα λόγια, το έργο της Εποχής της Χάριτος επιτελέστηκε κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός αποκαλούταν Ιησούς. Ανέλαβε ένα στάδιο νέου έργου πέραν της Παλαιάς Διαθήκης και το έργο Του έληξε με τη σταύρωση. Αυτό ήταν ολόκληρο το έργο Του. Επομένως, κατά την εποχή του Νόμου, Ιεχωβά ήταν το όνομα του Θεού και την Εποχή της Χάριτος το όνομα του Ιησού εκπροσωπούσε τον Θεό. Κατά τις έσχατες ημέρες, το όνομά Του είναι Παντοδύναμος Θεός, ο Παντοδύναμος, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δύναμή Του για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, να κατακτήσει τον άνθρωπο και να κερδίσει τον άνθρωπο και τελικά να φέρει την εποχή στο τέλος της. Σε κάθε εποχή, σε κάθε στάδιο του έργου Του, η διάθεση του Θεού είναι εμφανής.

Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγούσε τη ζωή ενός παιδιού. Η ανθρωπότητα στις αρχές μόλις είχε γεννηθεί από τον Ιεχωβά. Ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν πώς να σέβονται τον Θεό ή πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να σέβονται τον Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, γιατί στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά για το πώς έπρεπε να Τον σέβεται, πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται, πώς έπρεπε να σκέπτεται για να δείχνει ότι Τον σέβεται, ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του σεβασμού του, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων αυτών που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα πλάσμα του Θεού, δεν είχε την αμυδρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να τους διδάξει, χωρίς κάποιον να τους καθοδηγήσει προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να ταιριάζει με την ανθρωπότητα, αλλά απλώς θα κρατούταν κρυφά φυλακισμένη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους χάρισε περαιτέρω διάνοια ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά, όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε κατά διάνοια. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του εμφύσησε την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να έχει φόβο Θεού. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε πρόθεση να Τον σέβεται ή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο να ακούει τον λόγο Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους σωστούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, επ’ ουδενί δεν ολοκλήρωσε τη δημιουργία του ανθρώπου, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και του έλειπε η πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς έπρεπε να τηρεί τον λόγο ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά δεν είχε τελειώσει ούτε κατά διάνοια. Έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν μαζί στη γη και να έχουν φόβο Θεού, έτσι ώστε να είναι ίσως σε θέση, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ήρθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο τότε ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά. Ανέλαβε αυτό το έργο αφού δημιούργησε την ανθρωπότητα και το συνέχισε μέχρι την εποχή του Ιακώβ, οπότε δημιούργησε τους δώδεκα υιούς του Ιακώβ και τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Από εκείνη την εποχή και μετά, όλος ο λαός του Ισραήλ έγινε η ανθρώπινη φυλή που καθοδηγούταν επισήμως από Αυτόν επί γης και το Ισραήλ έγινε ο ιδιαίτερος τόπος επί γης όπου επιτέλεσε το έργο Του. Ο Ιεχωβά έκανε αυτούς τους ανθρώπους την πρώτη ομάδα ανθρώπων επί της οποίας επιτέλεσε επίσημα το έργο Του επί γης και έκανε ολόκληρη τη γη του Ισραήλ το σημείο αφετηρίας του έργου Του, χρησιμοποιώντας τους ως την απαρχή ενός ακόμα μεγαλύτερου έργου, ώστε όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από Αυτόν επί γης να γνωρίζουν πώς να έχουν φόβο Θεού και πώς να ζουν στη γη. Συνεπώς, οι πράξεις των Ισραηλιτών έγιναν παράδειγμα που έπρεπε να ακολουθήσουν οι λαοί των Εθνών και ό,τι ειπώθηκε στον λαό του Ισραήλ έγινε λόγος που έπρεπε να ακουστεί από τους λαούς των Εθνών. Διότι ήταν οι πρώτοι που έλαβαν τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά κι ήταν επίσης οι πρώτοι που γνώριζαν πώς να έχουν φόβο της οδού του Ιεχωβά. Ήταν οι πρόγονοι της ανθρώπινης φυλής που γνώριζαν την οδό του Ιεχωβά, καθώς και οι εκπρόσωποι της ανθρώπινης φυλής που επέλεξε ο Ιεχωβά. Όταν ήρθε η Εποχή της Χάριτος, ο Ιεχωβά δεν καθοδηγούσε πια τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο άνθρωπος είχε αμαρτήσει και παραδόθηκε στην αμαρτία, οπότε άρχισε να σώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποδοκίμασε τον άνθρωπο έως ότου ο άνθρωπος είχε λυτρωθεί πλήρως από την αμαρτία. Τις έσχατες ημέρες, ο άνθρωπος έχει βυθιστεί σε τέτοιο βαθμό ακολασίας, ώστε το έργο αυτού του σταδίου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω της κρίσης και του παιδέματος. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να ολοκληρωθεί το έργο. Αυτό υπήρξε έργο πολλών εποχών. Χρησιμοποιώντας το όνομα του Θεού, το έργο του Θεού και τις διαφορετικές όψεις του Θεού για τον διαχωρισμό της μιας εποχής από την άλλη και να γίνει η μετάβαση μεταξύ τους, το όνομα του Θεού και το έργο Του αντιπροσωπεύουν την εποχή Του και αντιπροσωπεύουν το έργο Του σε κάθε εποχή. Αν υποτεθεί ότι το έργο του Θεού είναι πάντα το ίδιο σε κάθε εποχή, και Αυτός αποκαλείται πάντα με το ίδιο όνομα, πώς θα Τον γνώριζε ο άνθρωπος; Ο Θεός πρέπει να ονομάζεται Ιεχωβά και εκτός από τον Θεό που ονομάζεται Ιεχωβά, οποιοσδήποτε καλείται με οποιοδήποτε άλλο όνομα δεν είναι ο Θεός. Ή ο Θεός μπορεί μόνο να είναι ο Ιησούς, και εκτός του ονόματος του Ιησού δεν μπορεί να καλείται με οποιοδήποτε άλλο όνομα. Εκτός από τον Ιησού, ο Ιεχωβά δεν είναι ο Θεός ούτε ο Παντοδύναμος Θεός δεν είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, αλλά ο Θεός είναι ένας Θεός που είναι με τον άνθρωπο και πρέπει να ονομάζεται Ιησούς, επειδή ο Θεός είναι με τον άνθρωπο. Το να γίνει αυτό είναι να συμμορφωθείς με το δόγμα και να περιορίσεις τον Θεό σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Έτσι, σε κάθε εποχή, το έργο που επιτελεί ο Θεός, το όνομα με το οποίο αποκαλείται και η εικόνα που παίρνει — τι έργο επιτελεί σε κάθε στάδιο μέχρι σήμερα — αυτά δεν ακολουθούν έναν ενιαίο κανονισμό και δεν υπόκεινται σε οποιουσδήποτε περιορισμούς. Αυτός είναι ο Ιεχωβά, αλλά είναι και ο Ιησούς, καθώς και ο Μεσσίας και ο Παντοδύναμος Θεός. Το έργο Του μπορεί να μετασχηματιστεί σταδιακά, ενώ το όνομά Του μπορεί να μεταβληθεί αντιστοίχως. Κανένα ενιαίο όνομα δεν μπορεί να Τον αντιπροσωπεύει πλήρως, αλλά όλα τα ονόματα με τα οποία αποκαλείται είναι ικανά να Τον αντιπροσωπεύουν, και το έργο που επιτελεί σε κάθε εποχή αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του. Ας υποθέσουμε ότι, όταν έρθουν οι έσχατες ημέρες, ο Θεός που βλέπεις εξακολουθεί να είναι ο Ιησούς, και έρχεται πάνω σε ένα λευκό σύννεφο και εξακολουθεί να έχει την εμφάνιση του Ιησού και ο λόγος που εκφράζει εξακολουθεί να είναι ο λόγος του Ιησού: «Να αγαπάτε τον πλησίον σας ως εαυτούς, να νηστεύετε και να προσεύχεστε, να αγαπάτε τους εχθρούς σας όπως αγαπάτε τη ίδια τη ζωή σας, να ανέχεστε τους άλλους και να είστε υπομονετικοί και ταπεινοί. Πρέπει να τα κάνετε όλα αυτά προκειμένου να γίνετε μαθητές Μου. Και κάνοντας όλα αυτά τα πράγματα, μπορείτε να εισέλθετε στη βασιλεία Μου». Δεν θα ανήκαν αυτά στο έργο της Εποχής της Χάριτος; Δεν θα ήταν όσα Αυτός λέει η οδός της Εποχής της Χάριτος; Πώς θα νιώθατε εάν ακούγατε αυτά τα λόγια; Δεν θα νιώθατε ότι αυτό εξακολουθεί να είναι το έργο του Ιησού; Δεν θα αποτελούσε αντιγραφή αυτού του έργου; Θα μπορούσε ο άνθρωπος να βρει χαρά σ’ αυτό; Θα νιώθατε ότι το έργο του Θεού μπορεί να παραμένει ως έχει και δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο. Τόση δύναμη διαθέτει μόνο και δεν υπάρχει πλέον νέο έργο να επιτελέσει και έχει φέρει τη δύναμή Του στα όριά της. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήταν η Εποχή της Χάριτος και μετά από δύο χιλιάδες χρόνια εξακολουθεί να κηρύττει την οδό της Εποχής της Χάριτος και εξακολουθεί να κάνει τους ανθρώπους να μετανοούν. Οι άνθρωποι θα έλεγαν: «Θεέ μου, μέχρι εκεί φτάνει η δύναμή Σου. Πίστευα ότι ήσουν τόσο σοφός, και όμως γνωρίζεις μόνο την ανοχή και σε απασχολεί μόνο η υπομονή, ξέρεις μόνο να αγαπάς τον εχθρό Σου και τίποτα άλλο». Στο μυαλό του ανθρώπου, ο Θεός θα ήταν πάντα όπως ήταν την Εποχή της Χάριτος, και ο άνθρωπος θα πίστευε πάντα ότι ο Θεός είναι γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία. Πιστεύεις ότι το έργο του Θεού θα πορεύεται πάντα στο ίδιο παλιό μονοπάτι; Επομένως, σε αυτό το στάδιο του έργου Του, δεν θα σταυρωθεί και όλα όσα βλέπετε και αγγίζετε θα διαφέρουν από οτιδήποτε έχετε φανταστεί ή έχετε ακούσει να λέγεται. Σήμερα, ο Θεός δεν θα έρθει σε επαφή με τους Φαρισαίους, ούτε επιτρέπει στον κόσμο να γνωρίζει, και εκείνοι που Τον γνωρίζουν είστε μόνο εσείς που Τον ακολουθείτε, γιατί δεν θα σταυρωθεί ξανά. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς κήρυξε ανοιχτά σε όλη τη χώρα χάριν του έργου του ευαγγελίου Του. Ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους χάριν του έργου της σταύρωσης. Αν δεν είχε έρθει σε επαφή με τους Φαρισαίους και όσοι ήταν στην εξουσία δεν γνώριζαν ποτέ γι’ Αυτόν, πώς θα μπορούσε να καταδικαστεί και στη συνέχεια να προδοθεί και να καρφωθεί στον σταυρό; Επομένως, ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους χάριν της σταύρωσης. Σήμερα, επιτελεί το έργο Του μυστικά για να αποφύγει τον πειρασμό. Στις δύο ενσαρκώσεις του Θεού, το έργο και η σημασία είναι διαφορετικά και ο χώρος είναι επίσης διαφορετικός, έτσι πώς θα μπορούσε να είναι ίδιο το έργο που επιτελεί;

Θα μπορούσε το όνομα του Ιησού — «ο Θεός μαζί μας» — να αντιπροσωπεύει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της; Θα μπορούσε να εκφράσει πλήρως τον Θεό; Αν ο άνθρωπος λέει ότι ο Θεός μπορεί να αποκαλείται μόνο Ιησούς και δεν μπορεί να έχει άλλο όνομα, επειδή ο Θεός δεν μπορεί να αλλάζει τη διάθεσή Του, αυτά τα λόγια συνιστούν όντως βλασφημία! Πιστεύεις ότι το όνομα Ιησούς, ο Θεός μαζί μας, μπορεί από μόνο του να εκπροσωπεί τον Θεό στην ολότητά Του; Ο Θεός μπορεί να αποκαλείται με πολλά ονόματα, αλλά μεταξύ αυτών των πολλών ονομάτων, δεν υπάρχει κανένα που να μπορεί να περικλείει όλον τον Θεό, ούτε ένα που να μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό απόλυτα. Επομένως, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, αλλά αυτά τα πολλά ονόματα δεν μπορούν να εκφράζουν πλήρως τη διάθεση του Θεού, διότι η διάθεση του Θεού είναι τόσο πλούσια ώστε απλά υπερβαίνει την ικανότητα του ανθρώπου να Τον γνωρίζει. Δεν υπάρχει τρόπος ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη γλώσσα, να αποδώσει τον Θεό πλήρως. Οι άνθρωποι διαθέτουν περιορισμένο λεξιλόγιο για να αποδώσουν όλα όσα γνωρίζουν για τη διάθεση του Θεού: μεγάλη, σεβάσμια, θαυμαστή, ασύλληπτη, υπέρτατη, άγια, δίκαιη, σοφή και ούτω καθεξής. Τόσες πολλές λέξεις! Αυτό το περιορισμένο λεξιλόγιο δεν είναι σε θέση να περιγράψει τα ελάχιστα στα οποία ο άνθρωπος έχει γίνει μάρτυρας από τη διάθεση του Θεού. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί πρόσθεσαν λέξεις που πίστευαν ότι μπορούσαν καλύτερα να περιγράψουν τον ζήλο στην καρδιά τους: ο Θεός είναι πάρα πολύ μεγάλος! Ο Θεός είναι πάρα πολύ άγιος! Ο Θεός έχει άπειρο κάλλος! Σήμερα, ανθρώπινες εκφράσεις όπως αυτές έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, όμως ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι ανίκανος να εκφραστεί με σαφήνεια. Επομένως, όσον αφορά τον άνθρωπο, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, όμως δεν έχει μόνο ένα όνομα και αυτό γιατί το Είναι του Θεού είναι άπειρο και η ανθρώπινη γλώσσα υπερβολικά πτωχή. Μία συγκεκριμένη λέξη ή όνομα δεν είναι ικανή να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του, άρα νομίζεις ότι το όνομά Του μπορεί να καθοριστεί; Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος και τόσο άγιος και εσύ δεν θα Του επιτρέψεις να αλλάξει το όνομά Του σε κάθε νέα εποχή; Επομένως, σε κάθε εποχή, κατά την οποία ο Θεός προσωπικά επιτελεί το δικό Του έργο, χρησιμοποιεί ένα όνομα που ταιριάζει με την εποχή για να περικλείσει το έργο που προτίθεται να επιτελέσει. Χρησιμοποιεί αυτό το συγκεκριμένο όνομα, το οποίο έχει χρονική σημασία, για να αντιπροσωπεύσει τη διάθεσή Του στην εκάστοτε εποχή. Ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα για να εκφράσει τη δική Του διάθεση. Ακόμα κι έτσι, πολλοί άνθρωποι που είχαν πνευματικές εμπειρίες και έχουν δει τον Θεό προσωπικά νιώθουν εντούτοις ότι ένα συγκεκριμένο όνομα είναι ανίκανο να εκπροσωπήσει τον Θεό στην ολότητά Του — αλίμονο, είναι μάταιο, έτσι ο άνθρωπος δεν προσφωνεί πλέον τον Θεό με κανένα όνομα, αλλά Τον αποκαλεί απλώς «Θεό». Είναι σαν η καρδιά του ανθρώπου να είναι γεμάτη αγάπη αλλά και αντιφάσεις, γιατί ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς να ερμηνεύσει τον Θεό. Αυτό που είναι ο Θεός χαρακτηρίζεται από πάρα πολύ μεγάλη αφθονία, απλώς δεν υπάρχει τρόπος να το περιγράψει κανείς. Δεν υπάρχει ένα όνομα που να συνοψίζει τη διάθεση του Θεού και δεν υπάρχει ένα όνομα που να μπορεί να περιγράψει όλα όσα έχει και είναι ο Θεός. Αν κάποιος Με ρωτήσει: «Ποιο όνομα ακριβώς χρησιμοποιείς Εσύ;» Θα του πω: «Ο Θεός είναι Θεός!» Δεν είναι αυτό το καλύτερο όνομα για τον Θεό; Δεν περικλείει καλύτερα τη διάθεση του Θεού; Εφόσον είναι έτσι, γιατί, λοιπόν, κάνετε τόσο μεγάλο κόπο αναζητώντας το όνομα του Θεού; Γιατί θα πρέπει να στύβετε το μυαλό σας, στερούμενοι φαγητό και ύπνο, όλα χάριν ενός ονόματος; Η ημέρα θα φτάσει που ο Θεός δεν θα ονομάζεται Ιεχωβά, Ιησούς ή Μεσσίας — Αυτός θα είναι απλά «ο Δημιουργός». Εκείνη την εποχή, όλα τα ονόματα που Αυτός έχει λάβει στη γη θα τελειώσουν, επειδή το έργο Του στη γη θα έχει τελειώσει, μετά από το οποίο τα ονόματά Του δεν θα υφίστανται πια. Όταν τα πάντα έρθουν στο κράτος του Δημιουργού, τι ανάγκη έχει από ένα άκρως κατάλληλο αλλά ατελές όνομα; Εξακολουθείς να αναζητείς το όνομα του Θεού τώρα; Μήπως ακόμα τολμάς να πεις ότι ο Θεός ονομάζεται μόνο Ιεχωβά; Μήπως ακόμα τολμάς να πεις ότι ο Θεός μπορεί να ονομάζεται μόνο Ιησούς; Είσαι σε θέση να φέρεις την αμαρτία της βλασφημίας εναντίον του Θεού; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι ο Θεός δεν είχε αρχικά κανένα όνομα. Έλαβε μόνο ένα ή δύο ή πολλά ονόματα επειδή είχε έργο να επιτελέσει και έπρεπε να διαχειριστεί την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το όνομα με το οποίο αποκαλείται δεν το επέλεξε ελεύθερα ο ίδιος; Θα χρειαζόταν εσένα — ένα από τα πλάσματα Του — να το αποφασίσει; Το όνομα με το οποίο αποκαλείται ο Θεός είναι ένα όνομα που συμφωνεί με το τι είναι ικανός να συλλάβει ο άνθρωπος, με την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά αυτό το όνομα δεν είναι κάτι που μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος. Μπορείς μόνο να πεις ότι υπάρχει ένας Θεός στον ουρανό, που αποκαλείται Θεός, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός με μεγάλη δύναμη, ο οποίος είναι πάρα πολύ σοφός, πάρα πολύ δοξασμένος, πάρα πολύ θαυμαστός, πάρα πολύ μυστηριώδης και παντοδύναμος και ύστερα δεν μπορείς να πεις τίποτα περισσότερο. Αυτά τα ελάχιστα είναι τα μόνα που μπορείς να γνωρίζεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, μπορεί μόνο το όνομα του Ιησού να αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό; Όταν έρθουν οι έσχατες ημέρες, ακόμα κι αν ο ίδιος ο Θεός επιτελεί το έργο Του, το όνομά Του πρέπει να αλλάξει, διότι είναι μια διαφορετική εποχή.

Ο Θεός, που είναι ο μεγαλύτερος σε όλο το σύμπαν, θα μπορούσε να εξηγήσει πλήρως τον εαυτό Του χρησιμοποιώντας την εικόνα μιας σάρκας; Ο Θεός παίρνει αυτή τη σάρκα για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου Του. Αυτή η εικόνα της σάρκας δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, δεν έχει καμία σχέση με την μετάβαση των εποχών, ούτε έχει σχέση με τη διάθεση του Θεού. Γιατί ο Ιησούς δεν επέτρεψε να παραμείνει η εικόνα Του; Γιατί δεν άφησε τον άνθρωπο να ζωγραφίσει την εικόνα Του, έτσι ώστε να μπορεί να τη μεταδώσει στις επόμενες γενιές; Γιατί δεν επέτρεψε στους ανθρώπους να αναγνωρίσουν ότι η εικόνα Του ήταν η εικόνα του Θεού; Αν και η εικόνα του ανθρώπου δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Θεού, θα ήταν δυνατή η εμφάνιση του ανθρώπου να εκπροσωπεί τη δοξασμένη εικόνα του Θεού; Όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, απλώς κατέρχεται από τον ουρανό σε μια συγκεκριμένη σάρκα. Το Πνεύμα Του κατέρχεται σε μια σάρκα, μέσω της οποίας επιτελεί το έργο του Πνεύματος. Είναι το Πνεύμα που εκφράζεται με τη σάρκα και το Πνεύμα είναι αυτό που επιτελεί το έργο Του στη σάρκα. Το έργο που επιτελείται στη σάρκα αντιπροσωπεύει πλήρως το Πνεύμα και η σάρκα υπάρχει χάριν του έργου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η εικόνα της σάρκας αντικαθιστά την αληθινή εικόνα του ίδιου του Θεού. Δεν είναι αυτός ο σκοπός ή η σημασία του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτός ενσαρκώνεται μόνο, έτσι ώστε το Πνεύμα να βρει ένα κατάλληλο μέρος για να διαμένει καθώς επιτελεί το έργο Του, για να επιτύχει το έργο Του στη σάρκα πιο αποτελεσματικά — έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δουν το έργο Του, να έρθουν σε επαφή με τη διάθεσή Του, να ακούσουν τον λόγο Του και να γνωρίσουν το θαύμα του έργου Του. Το όνομά Του αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του, το έργο Του αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του, αλλά δεν έχει πει ποτέ ότι η εμφάνισή Του στη σάρκα αντιπροσωπεύει την εικόνα Του. Αυτό είναι απλώς μια ανθρώπινη έννοια. Οπότε, οι κρίσιμες πτυχές της ενσάρκωσης του Θεού είναι το όνομά Του, το έργο Του, η διάθεσή Του και το φύλο Του. Αυτά χρησιμοποιούνται για να αντιπροσωπεύσουν τη διαχείρισή Του σε αυτή την εποχή. Η εμφάνισή Του στη σάρκα δεν έχει καμιά σχέση με τη διαχείρισή Του, υπάρχει απλώς χάριν του έργου Του εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, είναι αδύνατον ο ενσαρκωμένος Θεός να μην έχει συγκεκριμένη εμφάνιση και έτσι επιλέγει την κατάλληλη οικογένεια για να καθορίσει την εμφάνισή Του. Αν η εμφάνιση του Θεού είχε αντιπροσωπευτική σημασία, τότε όλοι εκείνοι που τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους μοιάζουν με τα δικά Του επίσης θα αντιπροσώπευαν τον Θεό. Δεν θα ήταν αυτό άραγε μέγα σφάλμα; Ο άνθρωπος απεικόνισε τον Ιησού για να Τον λατρέψει. Εκείνον τον καιρό, το Άγιο Πνεύμα δεν έδωσε ειδικές οδηγίες, οπότε ο άνθρωπος μετέφερε την εικόνα μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την αρχική πρόθεση του Θεού, ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να το έχει κάνει αυτό. Από τον ζήλο του ανθρώπου και μόνο έχει παραμείνει η εικόνα του Ιησού μέχρι σήμερα. Ο Θεός είναι Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ ικανός να περικλείσει την εικόνα Του σε τελική ανάλυση. Την εικόνα Του μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο η διάθεσή Του. Όσο για την εμφάνιση της μύτης Του, του στόματος Του, των ματιών Του και των μαλλιών Του, αυτά υπερβαίνουν την ικανότητά σας να τα κατανοήσετε. Όταν ήρθε η αποκάλυψη στον Ιωάννη, είδε την εικόνα του Υιού του ανθρώπου: Από το στόμα Του πρόβαλε ένα αιχμηρό δίκοπο ξίφος, τα μάτια Του ήταν σαν πύρινες φλόγες, η κεφαλή και τα μαλλιά Του ήταν λευκά σαν μαλλί προβάτου, τα πόδια Του έμοιαζαν σαν γυαλισμένος ορείχαλκος και μια χρυσή ζώνη ήταν γύρω από το στήθος Του. Παρόλο που τα λόγια του ήταν εξαιρετικά γλαφυρά, η εικόνα του Θεού που περιέγραψε δεν ήταν η εικόνα ενός δημιουργημένου όντος. Αυτό που είδε ήταν μόνο ένα όραμα και όχι η εικόνα ενός προσώπου από τον υλικό κόσμο. Ο Ιωάννης είχε δει ένα όραμα, αλλά δεν είχε γίνει μάρτυρας της αληθινής όψης του Θεού. Η εικόνα του ενσαρκωμένου Θεού, που είναι η εικόνα ενός δημιουργημένου όντος, δεν είναι ικανή να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της. Όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, είπε ότι το έκανε κατ’ εικόνα και δημιούργησε άντρες και γυναίκες. Εκείνη την εποχή, είπε ότι δημιούργησε άντρες και γυναίκες κατ’ εικόνα του Θεού. Παρόλο που η εικόνα του ανθρώπου μοιάζει με την εικόνα του Θεού, δεν μπορεί να συναχθεί εξ αυτού ότι η εμφάνιση του ανθρώπου είναι η εικόνα του Θεού. Ούτε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ανθρώπινη γλώσσα ως την επιτομή της εικόνας του Θεού, διότι ο Θεός είναι πάρα πολύ δοξασμένος, πάρα πολύ μεγάλος, πάρα πολύ θαυμαστός και ασύλληπτος!

Όταν ο Ιησούς ήλθε να επιτελέσει το έργο Του, ήταν υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Έκανε αυτό που ήθελε το Άγιο Πνεύμα και δεν ενήργησε σύμφωνα με την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ή σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά. Μολονότι το έργο που ήλθε να επιτελέσει ο Ιησούς δεν ήταν να τηρήσει τους νόμους του Ιεχωβά ή τις εντολές του Ιεχωβά, η πηγή Τους ήταν το ένα και το αυτό. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσώπευε το όνομα του Ιησού και την Εποχή της Χάριτος. Όσον αφορά το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και την Εποχή του Νόμου. Το έργο Τους ήταν έργο ενός Πνεύματος σε δύο διαφορετικές εποχές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος και το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ιεχωβά καθοδήγησε μόνο τον λαό του Ισραήλ και της Αιγύπτου και όλα τα έθνη πέρα από το Ισραήλ. Το έργο του Ιησού την Εποχή της Χάριτος της Καινής Διαθήκης ήταν το έργο του Θεού υπό το όνομα του Ιησού καθώς Αυτός καθοδηγούσε την εποχή. Εάν λες ότι το έργο του Ιησού βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά, ότι δεν εγκαινίασε οποιοδήποτε νέο έργο και ότι όλα όσα έκανε ήταν σύμφωνα με τον λόγο του Ιεχωβά, σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ο Ιησούς δεν θα ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Αν είχε διεξάγει το έργο Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ήταν απόστολος ή εργάτης της Εποχής του Νόμου. Αν είναι όπως λες, τότε ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να εγκαινιάσει μια εποχή, ούτε θα μπορούσε να επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο. Τοιουτοτρόπως, το Άγιο Πνεύμα πρέπει να επιτελέσει κυρίως το έργο Του μέσω του Ιεχωβά και μόνο μέσω του Ιεχωβά το Άγιο Πνεύμα θα μπορούσε να επιτελέσει οποιοδήποτε νέο έργο. Είναι λάθος ο άνθρωπος να κατανοεί το έργο του Ιησού κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ο άνθρωπος πιστεύει ότι το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς έγινε σύμφωνα με τον λόγο του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ήταν ο Ιησούς ο ενσαρκωμένος Θεός ή ήταν ένας από τους προφήτες; Σύμφωνα με αυτή την άποψη, δεν θα υπήρχε Εποχή Χάριτος και ο Ιησούς δεν θα ήταν η ενσάρκωση του Θεού, γιατί το έργο που επιτέλεσε δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα εποχή, μόνο όταν ο Ιησούς ήλθε για να επιτελέσει νέο έργο, να εγκαινιάσει μια νέα εποχή, να κατεδαφίσει το έργο που είχε επιτελεστεί προηγουμένως στο Ισραήλ και να διεξάγει το έργο Του όχι σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά στο Ισραήλ ή με τους παλιούς κανόνες Του, ή σύμφωνα με οποιουσδήποτε κανονισμούς, αλλά για να επιτελέσει το νέο έργο που όφειλε να επιτελέσει. Ο ίδιος ο Θεός έρχεται να εγκαινιάσει μια εποχή και ο ίδιος ο Θεός έρχεται να φέρει την εποχή στο τέλος. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της έναρξης μιας εποχής και της ολοκλήρωσής της. Εάν ο Ιησούς δεν έφερνε σε πέρας το έργο του Ιεχωβά μετά τον ερχομό Του, τότε αυτό θα ήταν απόδειξη ότι ήταν απλώς άνθρωπος και ανίκανος να εκπροσωπεί τον Θεό. Ακριβώς επειδή ο Ιησούς ήλθε και ολοκλήρωσε το έργο του Ιεχωβά, συνέχισε το έργο του Ιεχωβά ξεκινώντας το δικό Του έργο, νέο έργο, αποδεικνύει ότι αυτή ήταν μια νέα εποχή και ότι ο Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός. Επιτέλεσαν δύο εντελώς διαφορετικά στάδια έργου. Ένα στάδιο πραγματοποιήθηκε εντός του ναού και το άλλο διεξήχθη εκτός του ναού. Το ένα στάδιο ήταν να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου σύμφωνα με τον νόμο και το άλλο να κάνει προσφορά υπέρ αμαρτίας. Αυτά τα δύο στάδια του έργου ήταν πολύ διαφορετικά. Αυτό διαχωρίζει τη νέα εποχή από την παλαιά και είναι απολύτως σωστό να ειπωθεί ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές εποχές. Η τοποθεσία του έργου Τους ήταν διαφορετική, το περιεχόμενο του έργου Τους ήταν διαφορετικό και ο στόχος του έργου Τους ήταν διαφορετικός. Τουτέστιν, μπορούν να διακριθούν σε δύο εποχές: την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή τη νέα και την παλαιά εποχή. Όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν πήγε στον ναό, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εποχή του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Δεν εισήλθε στον ναό, επειδή το έργο του Ιεχωβά στον ναό είχε τελειώσει και δεν χρειαζόταν να γίνει ξανά, και αν γινόταν ξανά θα επαναλαμβανόταν. Μόνο αφήνοντας τον ναό, ξεκινώντας ένα νέο έργο και ανοίγοντας ένα νέο μονοπάτι εκτός του ναού, ήταν σε θέση να φέρει το έργο του Θεού στο αποκορύφωμά του. Εάν δεν είχε βγει από τον ναό για να επιτελέσει το έργο του, το έργο του Θεού θα είχε λιμνάσει στα θεμέλια του ναού και δεν θα γίνονταν ποτέ νέες αλλαγές. Έτσι λοιπόν, όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν εισήλθε στον ναό και δεν επιτέλεσε το έργο Του εντός του ναού. Επιτέλεσε το έργο Του εκτός του ναού, και, καθοδηγώντας τους μαθητές, επιτελούσε ελεύθερα το έργο Του. Η αναχώρηση του Θεού από τον ναό για να επιτελέσει το έργο Του σήμαινε ότι ο Θεός είχε ένα νέο σχέδιο. Το έργο Του έπρεπε να διεξαχθεί εκτός του ναού και έπρεπε να είναι ένα νέο έργο που δεν περιοριζόταν στον τρόπο υλοποίησής του. Μόλις κατέφθασε ο Ιησούς, ολοκλήρωσε το έργο του Ιεχωβά κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Αν και αποκαλούνταν με δύο διαφορετικά ονόματα, ήταν το ίδιο Πνεύμα που ολοκλήρωσε και τα δύο στάδια του έργου και το έργο που επιτελούνταν ήταν συνεχές. Καθώς το όνομα ήταν διαφορετικό και το περιεχόμενο του έργου ήταν διαφορετικό, η εποχή ήταν διαφορετική. Όταν ήλθε ο Ιεχωβά, αυτή ήταν η εποχή του Ιεχωβά, και όταν ήλθε ο Ιησούς, αυτή ήταν η εποχή του Ιησού. Τουτέστιν, με κάθε έλευση, ο Θεός αποκαλείται με ένα όνομα, αντιπροσωπεύει μία εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι και σε κάθε νέο μονοπάτι, παίρνει ένα νέο όνομα, το οποίο αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και δεν είναι ποτέ παλαιός και ότι το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωρά προς τα εμπρός. Η ιστορία πάντα κινείται προς τα εμπρός και το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός. Για να φτάσει το σχέδιο της διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών στο τέλος, πρέπει να συνεχίζει να προχωράει προς τα εμπρός. Κάθε μέρα Αυτός πρέπει να επιτελεί νέο έργο, κάθε έτος πρέπει να επιτελεί νέο έργο. Πρέπει να ανοίγει νέα μονοπάτια, να εγκαινιάζει νέες εποχές, να ξεκινάει νέο και πιο σπουδαίο έργο και, μαζί με αυτά, να φέρει νέα ονόματα και νέο έργο. Από στιγμή σε στιγμή, το Πνεύμα του Θεού θα επιτελέσει νέο έργο, χωρίς ποτέ να προσκολλάται σε παλιούς δρόμους και κανονισμούς. Ούτε το έργο Του σταμάτησε ποτέ, αλλά συμβαίνει με κάθε λεπτό που περνάει. Εάν λες ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι αμετάβλητο, τότε γιατί ο Ιεχωβά ζήτησε από τους ιερείς να Τον υπηρετήσουν στον ναό, ενώ ο Ιησούς δεν εισήλθε στον ναό — μολονότι, όταν ήλθε, οι άνθρωποι είπαν επίσης ότι ήταν ο αρχιερέας και ότι καταγόταν από τον οίκο του Δαβίδ και ήταν επίσης αρχιερέας και ο μεγάλος Βασιλέας; Και γιατί δεν προσέφερε θυσίες; Η είσοδος στον ναό ή όχι — δεν είναι άραγε έργο του ίδιου του Θεού; Εάν, όπως φαντάζεται ο άνθρωπος, ο Ιησούς έλθει ξανά και τις έσχατες ημέρες εξακολουθεί να αποκαλείται Ιησούς και έλθει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, κατερχόμενος μεταξύ των ανθρώπων, έχοντας την εμφάνιση του Ιησού, δεν θα συνιστούσε αυτό επανάληψη του έργου Του; Είναι το Άγιο Πνεύμα ικανό να προσκολληθεί στα παλιά; Όλα όσα πιστεύει ο άνθρωπος είναι αντιλήψεις, και όλα όσα κατανοεί ο άνθρωπος συνάδουν με το κυριολεκτικό τους νόημα, αλλά και σύμφωνα με τη φαντασία του. Δεν συμβαδίζουν με τις αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος και δεν συνάδουν με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν θα εργαζόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δεν είναι τόσο ανόητος και μωρός, και το έργο Του δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι. Βάσει όλων όσων κάνει και σκέφτεται ο άνθρωπος, ο Ιησούς θα έλθει πάνω σε ένα σύννεφο και θα κατέλθει μεταξύ σας. Εσείς θα δείτε Εκείνον που, πάνω στο σύννεφο, θα σας πει ότι είναι ο Ιησούς. Εσείς θα δείτε, επίσης, τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια Του και θα Τον αναγνωρίσετε ως τον Ιησού. Και θα σας σώσει και πάλι και θα είναι ο δυνατός Θεός σας. Αυτός θα σας σώσει, θα σας χαρίσει ένα νέο όνομα και θα δώσει στον καθένα σας μια λευκή πέτρα, και κατόπιν θα σας επιτραπεί να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών και στον παράδεισο. Δεν είναι αυτές οι πεποιθήσεις άραγε αντιλήψεις του ανθρώπου; Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου ή εργάζεται αντίθετα από τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Δεν προέρχονται άραγε όλες οι αντιλήψεις του ανθρώπου από τον Σατανά; Δεν έχει διαφθαρεί άραγε όλος ο άνθρωπος από τον Σατανά; Αν ο Θεός επιτελούσε το έργο Του σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν θα γινόταν τότε Σατανάς; Δεν θα άνηκε στο ίδιο είδος με τα δικά Του πλάσματα; Δεδομένου ότι τα πλάσματά Του έχουν πλέον διαφθαρεί τόσο πολύ από τον Σατανά ώστε ο άνθρωπος έχει γίνει η ενσάρκωση του Σατανά, αν ο Θεός εργαζόταν σύμφωνα με τις επιταγές του Σατανά, δεν θα συμμαχούσε τότε με τον Σατανά; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει εις βάθος το έργο του Θεού; Επομένως, ο Θεός δεν θα εργαζόταν ποτέ σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν θα εργαζόταν ποτέ με τους τρόπους που φαντάζεσαι. Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι ο ίδιος ο Θεός είπε ότι θα καταφθάσει πάνω σε ένα σύννεφο. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός το είπε ο ίδιος, αλλά δεν γνωρίζεις ότι κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τα μυστήρια του Θεού; Δεν γνωρίζεις ότι κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει τον λόγο του Θεού; Είσαι σίγουρος, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι διαφωτίστηκες και φωτίστηκες από το Άγιο Πνεύμα; Σίγουρα δεν σου έδειξε το Άγιο Πνεύμα με τέτοιον άμεσο τρόπο; Ήταν το Άγιο Πνεύμα που έδωσε οδηγίες ή οι δικές σου αντιλήψεις σε έκαναν να το σκεφτείς; Είπες: «Αυτό ειπώθηκε από τον ίδιο τον Θεό». Εντούτοις, δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις δικές μας αντιλήψεις και απόψεις για να μετρήσουμε τον λόγο του Θεού. Όσο για τα λόγια που εξέφρασε ο Ησαΐας, μπορείς να ερμηνεύσεις με απόλυτη βεβαιότητα τα λόγια του; Τολμάς να ερμηνεύσεις τα λόγια του; Εφόσον δεν τολμάς να ερμηνεύσεις τα λόγια του Ησαΐα, γιατί τολμάς να ερμηνεύσεις τα λόγια του Ιησού; Ποιος είναι πιο δοξασμένος, ο Ιησούς ή ο Ησαΐας; Εφόσον η απάντηση είναι ο Ιησούς, γιατί ερμηνεύεις τα λόγια που εξέφρασε ο Ιησούς; Θα σου έλεγε ο Θεός εκ των προτέρων το έργο Του; Δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε ένα πλάσμα, ούτε καν οι αγγελιοφόροι στον ουρανό ούτε ο Υιός του ανθρώπου, άρα πώς θα μπορούσες να το γνωρίζεις εσύ; Ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ ελλιπής. Αυτό που είναι το πιο σημαντικό για εσάς τώρα είναι να γνωρίζετε τα τρία στάδια του έργου. Από το έργο του Ιεχωβά στο έργο του Ιησού και από το έργο του Ιησού στο έργο του σημερινού σταδίου, αυτά τα τρία στάδια καλύπτουν σε μια συνέχεια ολόκληρο το φάσμα της διαχείρισης του Θεού και όλα τα έργα προέρχονται από ένα Πνεύμα. Από τη δημιουργία του κόσμου, ο Θεός ανέκαθεν εργαζόταν για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Αυτός είναι η Αρχή και το Τέλος, Αυτός είναι ο Πρώτος και ο Έσχατος και Αυτός εγκαινιάζει την εποχή και Αυτός φέρνει την εποχή στο τέλος. Τα τρία στάδια του έργου, σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικούς τόπους, είναι αναμφίβολα το έργο ενός Πνεύματος. Όλοι όσοι διαχωρίζουν αυτά τα τρία στάδια αντιτίθενται στον Θεό. Τώρα, επιβάλλεται να κατανοήσεις ότι όλο το έργο από το πρώτο στάδιο μέχρι σήμερα είναι το έργο ενός Θεού, το έργο ενός Πνεύματος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού.