Η καλή συμπεριφορά αντιπροσωπεύει την αληθινή μετάνοια;
Όταν πρόκειται για μετάνοια, πολλοί πιστοί θα πουν: «Δεν επιπλήττουμε ούτε πολεμούμε, είμαστε ανεκτικοί και υπομονετικοί με τους άλλους, και συχνά προσευχόμαστε στον Κύριο για να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας. Δαπανούμε και εργαζόμαστε σκληρά για τον Κύριο. Με αυτές τις καλές πράξεις, αποδεικνύει ότι έχουμε αληθινή μετάνοια. Όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών με τον Κύριο». Αλλά έχουμε σκεφτεί ποτέ ότι μια τέτοια άποψη είναι σύμφωνη με τον λόγο του Θεού; Ταιριάζει με το θέλημα του Θεού;
Παρόλο που έχουμε αλλάξει κάποιες συμπεριφορές αφού πιστέψουμε στον Κύριο, μπορούμε να είμαστε ταπεινοί, ανεκτικοί, υπομονετικοί και να εγκαταλείψουμε πράγματα και δαπανήσουμε τον εαυτό μας για τον Θεό, καθώς και να διαδώσουμε το ευαγγέλιο και γίνουμε μάρτυρες του Κυρίου, αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι μπορούμε συχνά να ψεύδουμε, να εξαπατούμε, να αναζητούμε χρήματα, να λατρεύουμε το κακό και, συχνά αποκαλύπτουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά —αλαζονεία, έπαρση, εγωισμό, αθλιότητα, ατιμία, δολιότητα, και ούτω καθεξής. Όταν το περιβάλλον είναι καλό, ευχαριστούμε τον Θεό. Όταν δεν βλέπουμε τις ευλογίες του Θεού, μπορούμε να κατηγορούμε τον Θεό ακούσια, ακόμη και μπορούμε να αρνήσουμε και προδώσουμε τον Θεό. Μπορεί να είναι αληθινή μετάνοια έτσι;
