Από τη Μιάο Ξιάο, επαρχία Σανντόνγκ
Στο παρελθόν, πάντα πίστευα ότι τα λόγια του Θεού «μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να δραπετεύσει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο» αναφέρονταν σε εκείνους που αποδέχονται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, αλλά στη συνέχεια κάνουν πίσω· για εμένα, όλοι τους ήταν άνθρωποι απρόθυμοι να υπομείνουν την οδύνη της κρίσης και του παιδέματος. Ως εκ τούτου, όποτε έβλεπα αδελφούς και αδελφές να κάνουν πίσω για οποιονδήποτε λόγο, η καρδιά μου γέμιζε με περιφρόνηση για αυτούς, και σκεπτόμουν: «Άλλο ένα ανδρείκελο και προδότης το σκάει από τον μεγάλο λευκό θρόνο, και θα λάβει την τιμωρία του Θεού!» Κάθε φορά που συνέβαινε αυτό, αισθανόμουν ότι εγώ συμπεριφερόμουν σωστά αποδεχόμενη την κρίση του Θεού και δεν απείχα πολύ από τη σωτηρία Του.