Κεφάλαιο 13

Ο Θεός μισεί όλους τους απογόνους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και πολύ περισσότερο μισεί τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Αυτή είναι η ρίζα της οργής μέσα στην καρδιά του Θεού. Φαίνεται ότι ο Θεός θέλει να ρίξει καθετί που ανήκει στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη λίμνη του πυρός και του θείου για να τα αποτεφρώσει. Υπάρχουν φορές που μάλιστα φαίνεται ότι ο Θεός θέλει να εκτείνει το χέρι Του για να τον αφανίσει αυτοπροσώπως — μόνο αυτό θα μπορούσε να σβήσει το μίσος στην καρδιά Του. Κάθε άνθρωπος στον οίκο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είναι ένα θηρίο που στερείται ανθρώπινης φύσης, γι’ αυτό ο Θεός καταπίεσε πολύ την οργή Του για να πει τα εξής: «Μεταξύ όλου του λαού Μου και μεταξύ όλων των υιών Μου, δηλαδή μεταξύ όσων έχω επιλέξει από ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, εσείς ανήκετε στην κατώτερη ομάδα…» Ο Θεός έχει ξεκινήσει μια αποφασιστική μάχη με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη δική του χώρα, και όταν το σχέδιό Του καρποφορήσει, θα τον καταστρέψει, δεν θα του επιτρέπει πλέον να διαφθείρει τους ανθρώπους ή να ρημάζει την ψυχή τους. Δεν περνάει ούτε μια μέρα που ο Θεός δεν καλεί τον λαό Του που κοιμάται για να τον σώσει, όμως όλοι βρίσκονται σε κατάσταση νωθρότητας σαν να έχουν πάρει υπνωτικά χάπια. Αν δεν τους ξεσηκώσει ούτε για μια στιγμή, επιστρέφουν σε κατάσταση ύπνωσης δίχως επίγνωση. Φαίνεται ότι όλος ο λαός Του έχει παραλύσει κατά τα δύο τρίτα. Δεν γνωρίζουν τις ίδιες τις ανάγκες τους ούτε τις ίδιες τις ελλείψεις τους ούτε καν τι θα πρέπει να φορούν ή τι θα πρέπει να τρώνε. Αυτό καταδεικνύει ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να διαφθείρει τους ανθρώπους. Η ασχήμια του εκτείνεται σε όλες τις περιοχές της Κίνας. Έχει κάνει μάλιστα και τους ανθρώπους να νιώθουν ενοχλημένοι και απρόθυμοι να παραμείνουν πια σε αυτή την παρακμιακή, χυδαία χώρα. Αυτό που ο Θεός μισεί περισσότερο είναι η ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, γι’ αυτό υπενθυμίζει στους ανθρώπους την οργή Του κάθε μέρα, και οι άνθρωποι ζουν κάτω από το μάτι της οργής Του κάθε μέρα. Παρόλα αυτά, η πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει ακόμα να αναζητήσει τον Θεό, αλλά απλώς κάθονται εκεί παρακολουθώντας και περιμένουν να τους ταΐσουν στο στόμα. Ακόμα κι αν λιμοκτονούσαν, δεν θα πήγαιναν να αναζητήσουν το φαγητό τους. Η συνείδηση των ανθρώπων είχε από καιρό διαφθαρεί από τον Σατανά και άλλαξε κατ’ ουσία και σκλήρυνε. Δεν είναι απορίας άξιον που ο Θεός είπε: «Εάν δεν σας βοηθούσα, δεν θα είχατε ξυπνήσει ακόμα, αλλά θα παραμένατε σαν να ήσασταν παγωμένοι, και πάλι, σαν να ήσασταν σε κατάσταση χειμερίας νάρκης». Είναι λες και οι άνθρωποι ήταν ζώα σε χειμερία νάρκη που ξεχειμώνιασαν και δεν ζήτησαν να φάνε ή να πιούν. Αυτή ακριβώς είναι η παρούσα κατάσταση του λαού του Θεού, γι’ αυτό και ο Θεός απαιτεί μόνο από τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό στο φως. Δεν έχει καμία απαίτηση από τους ανθρώπους να αλλάξουν πολύ ή να αναπτυχθούν πολύ στη ζωή τους. Αυτό θα αρκούσε για να ηττηθεί ο ρυπαρός, ακάθαρτος μεγάλος κόκκινος δράκοντας, εκδηλώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τη μεγάλη δύναμη του Θεού.

Όταν οι άνθρωποι διαβάζουν τα λόγια του Θεού, το μόνο που μπορούν να κατανοήσουν είναι το κυριολεκτικό νόημα, είναι, ωστόσο, ανίκανοι να κατανοήσουν την πνευματική τους σημασία. Οι τρεις λέξεις της φράσης «τα ανταριασμένα κύματα» έχουν δυσκολέψει κάθε ήρωα. Όταν επιδεικνύεται η οργή του Θεού, δεν είναι τα λόγια Του, οι πράξεις Του και η διάθεσή Του τα ανταριασμένα κύματα; Όταν ο Θεός κρίνει όλη την ανθρωπότητα, δεν αποκαλύπτεται έτσι η οργή Του; Δεν συμβαίνει αυτό όταν αυτά τα ανταριασμένα κύματα εμφανιστούν; Ποιος δεν ζει εν μέσω των ανταριασμένων κυμάτων λόγω της διαφθοράς του ανθρώπου; Δηλαδή, ποιος δεν ζει εν μέσω της οργής του Θεού; Όταν ο Θεός θέλει να στείλει συμφορές στην ανθρωπότητα, δεν βλέπουν οι άνθρωποι τα «απειλητικά μαύρα σύννεφα»; Μεταξύ των ανθρώπων, ποιος δεν τρέπεται σε φυγή για να σωθεί από την καταστροφή; Η οργή του Θεού κατακλύζει τους ανθρώπους σαν νεροποντή και τους παρασέρνει από δω κι από κει σαν δυνατός άνεμος. Όλοι οι άνθρωποι εξαγνίζονται μέσω των λόγων του Θεού σαν να έχουν βρεθεί σε μια πυκνή χιονοθύελλα. Τα λόγια του Θεού είναι άκρως μυστήρια για την ανθρωπότητα. Μέσω των λόγων Του δημιούργησε τον κόσμο και επίσης μέσω των λόγων Του οδηγεί και εξαγνίζει όλη την ανθρωπότητα. Και στο τέλος, θα αποκαταστήσει την καθαρότητα ολόκληρου του σύμπαντος μέσω των λόγων Του. Φαίνεται από κάθε μέρος των λόγων Του ότι η ύπαρξη του Πνεύματος του Θεού δεν είναι λόγια του αέρα. Μόνο στα λόγια του Θεού μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν ένα μικρό μέρος από την οδό της επιβίωσης. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να τιμούν τα λόγια Του, επειδή είναι ζωοδόχα. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος επικεντρώνεται στα λόγια Του, τόσο περισσότερα ζητήματα θα παρουσιάσει ο Θεός στον άνθρωπο — αυτό του δημιουργεί απόλυτη σύγχυση και δεν έχει χρόνο να αντιδράσει. Η επαναλαμβανόμενη αμφισβήτηση του Θεού είναι αρκετή για να κάνει τους ανθρώπους να αναλογιστούν τα πράγματα για ένα χρονικό διάστημα, πόσο μάλλον τα υπόλοιπα λόγια Του. Στον Θεό, όλα είναι πλούσια και άφθονα και δεν λείπει τίποτα. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να απολαύσουν τα πιο πολλά από αυτά. Γνωρίζουν μόνο την επιφανειακή πλευρά των λόγων Του, λες και βλέπουν μόνο το δέρμα του κοτόπουλου αλλά δεν μπορούν να φάνε το κρέας του. Αυτό δείχνει ότι οι ευλογίες των ανθρώπων είναι υπερβολικά περιορισμένες και είναι ανίκανοι στην πραγματικότητα να απολαύσουν τον Θεό. Στις αντιλήψεις των ανθρώπων καθένας έχει έναν συγκεκριμένο Θεό μέσα στην καρδιά του, γι’ αυτό κανείς δεν έχει ιδέα τι είναι ο αόριστος Θεός ή ποια είναι η εικόνα του Σατανά. Έτσι, όταν ο Θεός είπε: «γιατί αυτό στο οποίο πιστεύεις είναι απλώς η εικόνα του Σατανά και δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον Θεό», όλοι οι άνθρωποι έμειναν άναυδοι που είχαν πιστέψει για τόσα πολλά χρόνια, αλλά ακόμα δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι αυτό στο οποίο πίστευαν ήταν ο Σατανάς και όχι ο ίδιος ο Θεός. Ένιωσαν ένα ξαφνικό κενό, αλλά δεν ήξεραν τι να πουν. Εκείνη την εποχή άρχισαν και πάλι να νιώθουν σύγχυση. Μόνο εφόσον εργαστούν κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν καλύτερα το νέο φως και έτσι να αρνηθούν τα πράγματα του παρελθόντος. Ανεξάρτητα από το πόσο καλοί φαίνονται, δεν θα το κάνουν. Αυτό είναι πιο επωφελές για τους ανθρώπους προκειμένου να κατανοήσουν τον ίδιο τον πρακτικό Θεό και έτσι να είναι σε θέση να απαλλαγούν από την κατάσταση, την οποία διατηρούν οι έννοιες των ανθρώπων στην καρδιά τους, και να επιτρέπουν στον ίδιο τον Θεό να κατοικεί στους ανθρώπους. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η σημασία της ενσάρκωσης και μπορούν οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον ίδιο τον πρακτικό Θεό με τα φυσικά μάτια τους.

Ο Θεός έχει μιλήσει πολλές φορές στους ανθρώπους για τις συνθήκες του πνευματικού κόσμου: «Όταν ο Σατανάς έρχεται ενώπιόν Μου, δεν κάνω πίσω μπροστά στην άγρια θηριωδία του, ούτε φοβάμαι την αποκρουστική του όψη: απλά τον αγνοώ». Αυτό που οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει από τα παραπάνω είναι μόνο η κατάσταση στην πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουν την αλήθεια στον πνευματικό κόσμο. Επειδή ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, ο Σατανάς έχει χρησιμοποιήσει κάθε μέθοδο κατηγορίας, θέλοντας να επιτεθεί στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, ο Θεός δεν υποχωρεί εξαιτίας αυτού — απλώς μιλάει και εργάζεται ανάμεσα στους ανθρώπους και επιτρέπει στους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν μέσω της ενσάρκωσής Του. Τα μάτια του Σατανά έχουν κοκκινίσει από μανία και έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να κάνει τον λαό του Θεού αρνητικό, να τον κάνει να τραπεί σε υποχώρηση ακόμα και να χάσει τον δρόμο του. Εντούτοις, λόγω της επίδρασης των λόγων του Θεού ο Σατανάς έχει αποτύχει, οπότε γίνεται πιο απρόσεκτος. Αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός έχει υπενθυμίσει σε όλους: «Στη ζωή σας, ίσως έρθει μια μέρα που θα έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτή την κατάσταση: θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να πέσει στα χέρια του Σατανά ηθελημένα ή θα Μου επιτρέψεις να σε αποκτήσω;» Παρόλο που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα πράγματα που συμβαίνουν στον πνευματικό κόσμο, μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια από τον Θεό, γίνονται προσεκτικοί και φοβούνται — έτσι αντικρούουν τις επιθέσεις του Σατανά, γεγονός που αρκεί για να καταδείξει τη δόξα του Θεού. Παρόλο που εισήλθαν σε μια νέα μέθοδο εργασίας πριν από πολύ καιρό, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν σαφή εικόνα για τη ζωή στη βασιλεία — ακόμα κι αν καταλαβαίνουν, δεν έχουν σαφή εικόνα. Έτσι, αφού ο Θεός εξέδωσε προειδοποίηση προς τους ανθρώπους, τους παρουσίασε την ουσία της ζωής στη βασιλεία: «Η ζωή στη βασιλεία είναι η ζωή του λαού και του ίδιου του Θεού». Δεδομένου ότι ο ίδιος ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, η ζωή στον τρίτο ουρανό έχει επιτευχθεί εδώ στη γη. Αυτό δεν είναι μόνο το σχέδιο του Θεού, αλλά υλοποιείται και από τον Θεό. Καθώς περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι καταφέρνουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό όλο και περισσότερο και έτσι είναι πιο ικανοί να δοκιμάσουν τη ζωή στον ουρανό, επειδή έχουν πραγματικά αισθανθεί ότι ο Θεός είναι στη γη, ότι δεν είναι ένας αόριστος Θεός στον ουρανό. Συνεπώς, η ζωή στη γη μοιάζει μ’ αυτή στον ουρανό. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Θεός ενσαρκώνεται και δοκιμάζει την πίκρα του ανθρώπινου κόσμου, και όσο περισσότερο είναι σε θέση να δοκιμάζει αυτήν την πίκρα στη σάρκα, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι είναι ο ίδιος ο πρακτικός Θεός. Αυτός είναι ο λόγος που τα ακόλουθα λόγια αρκούν για να αποδείξουν την πρακτικότητα του Θεού του σήμερα: «Στην κατοικία Μου, όπου είναι ο τόπος που κρύβομαι, εντούτοις, σ’ αυτήν την κατοικία Μου, έχω νικήσει όλους τους εχθρούς Μου. Στην κατοικία Μου, έχω αποκτήσει πραγματική εμπειρία ζωής επί γης. Στην κατοικία Μου, παρατηρώ κάθε λέξη και πράξη του ανθρώπου, και παρακολουθώ και υπαγορεύω σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος». Ζώντας όντως στη σάρκα, βιώνοντας όντως την ανθρώπινη ζωή στη σάρκα, κατανοώντας όντως όλη την ανθρωπότητα μέσα από τη σάρκα, κατακτώντας όντως την ανθρωπότητα στη σάρκα, κάνοντας όντως τη αποφασιστική μάχη με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη σάρκα και κάνοντας όλο το έργο του Θεού στη σάρκα — αυτή δεν είναι ακριβώς η ύπαρξη του ίδιου του πρακτικού Θεού; Ωστόσο, πολύ σπάνια οι άνθρωποι βλέπουν την ιδιαίτερη τεχνική σε αυτά τα συνηθισμένα λόγια του Θεού. Απλά τα περνούν εν τάχει και δεν αισθάνονται πόσο πολύτιμα ή σπάνια είναι τα λόγια του Θεού.

Τα λόγια του Θεού περνούν από το ένα στο άλλο θέμα με μεγάλη επιδεξιότητα — η φράση: «Καθώς η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κώμα» μεταβαίνει από την περιγραφή του ίδιου του Θεού σε μια περιγραφή της κατάστασης όλης της ανθρωπότητας. Εδώ, οι «εκρήξεις ψυχρής ακτινοβολίας» δεν αντιπροσωπεύουν την αστραπή της Ανατολής, αλλά είναι τα λόγια του Θεού, δηλαδή η νέα μέθοδος εργασίας Του. Έτσι, καταδεικνύεται η συνολική δυναμική των ανθρώπων: αφού εισέλθουν στη νέα μέθοδο, όλοι χάνουν την αίσθηση του προσανατολισμού τους, μην ξέροντας από πού έρχονται ούτε πού πηγαίνουν. Η φράση «Οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπιούνται από ακτίνες που μοιάζουν με λέιζερ» αναφέρεται στους ανθρώπους που εξαλείφονται μέσω της νέας μεθόδου, όσοι δεν μπορούν να αντέξουν τις δοκιμασίες ή να αντέξουν το ραφινάρισμα των δεινών και έτσι ρίχνονται ξανά στο πηγάδι της αβύσσου. Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει την ανθρωπότητα σε κάποιο βαθμό — φαίνεται ότι οι άνθρωποι φοβούνται όταν βλέπουν τα λόγια του Θεού και δεν τολμούν να πουν τίποτα λες και είδαν την κάνη ενός όπλου που στόχευε κατευθείαν στην καρδιά τους. Ωστόσο, αισθάνονται επίσης ότι υπάρχουν καλά πράγματα στα λόγια του Θεού. Η καρδιά τους βρίσκεται σε μεγάλη σύγκρουση και δεν ξέρουν τι οφείλουν να κάνουν, αλλά λόγω της πίστης τους, το μόνο που κάνουν είναι να χαλυβδωθούν και να ψάξουν βαθύτερα στα λόγια Του, επειδή φοβούνται ότι ο Θεός θα τους εγκαταλείψει. Όπως είπε ο Θεός: «ποιος από τους ανθρώπους δεν βιώνει αυτή την κατάσταση; Ποιος δεν υπάρχει μέσα στο φως Μου; Ακόμα κι αν είσαι δυνατός, ή αν υποθέσουμε ότι είσαι αδύναμος, πώς μπορείς να αποφύγεις την έλευση του φωτός Μου;» Εάν ο Θεός χρησιμοποιεί κάποιον, ακόμη και αν είναι αδύναμος, ο Θεός θα τον φωτίζει και θα τον διαφωτίζει στο παίδεμά Του, οπότε όσο περισσότερο διαβάζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο Τον καταλαβαίνουν, τόσο πιο πολλή ευλάβεια έχουν γι’ Αυτόν και τόσο λιγότερο τολμούν να είναι επιπόλαιοι. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν κατορθώσει να είναι εδώ σήμερα είναι εξ ολοκλήρου εξαιτίας της μεγάλης δύναμης του Θεού. Είναι εξαιτίας της εξουσίας των λόγων Του, δηλαδή, οφείλεται στο Πνεύμα που εμπεριέχεται στα λόγια Του το γεγονός ότι οι άνθρωποι σέβονται τον Θεό. Όσο πιο πολύ αποκαλύπτει ο Θεός το αληθινό πρόσωπο των ανθρώπων, τόσο περισσότερο νιώθουν δέος γι’ Αυτόν, συνεπώς τόσο πιο σίγουροι είναι ότι όντως υπάρχει. Αυτός είναι ο φάρος του Θεού στο μονοπάτι που διαβαίνουν οι άνθρωποι για να κατανοήσουν τον Θεό. Αυτό είναι το μονοπάτι που τους έδωσε ο Θεός για να το ακολουθήσουν. Εάν το σκεφτείτε προσεκτικά, έτσι δεν είναι;

Δεν είναι τα παραπάνω ο φάρος στο μονοπάτι που έχει μπροστά της η ανθρωπότητα;

από «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού