Μπορεί κανείς να αρπαχθεί απευθείας στη βασιλεία των ουρανών με την άφεση των αμαρτιών;
Πολλοί πιστοί στον Κύριο Ιησού θεωρούν πως εφόσον ομολογούμε και μετανοούμε στον Κύριο αφού πιστεύαμε στον Κύριο Ιησού, οι αμαρτίες μας έχουν ήδη συγχωρεθεί και έχουμε σωθεί με χάρη και πως όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών. Ωστόσο, μερικοί αδελφοί και αδελφές έθεσαν ερώτημα γι 'αυτό. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε» (Ιωάν. 8:34-35). Ο Κύριος Ιησούς μας είπε σαφές ότι εκείνοι που συχνά αμαρτάνουν είναι δούλοι της αμαρτίας και δεν μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Και εμείς που ζούμε στην κατάσταση της αμαρτίας την ημέρα και της εξομολόγησης τη νύχτα, μερικές φορές μπορούμε να λέμε ψέματα και να εξαπατάμε τους άλλους, και μπορούμε να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να μισούμε τους ανθρώπους όταν συναντάμε κάτι που δεν συμμορφώνεται με τη θέλησή μας. Όταν ο Κύριος επιστρέψει, μπορεί οι άνθρωποι όπως εμείς που εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε συχνά, να αρπαγούν στη βασιλεία των ουρανών;
Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. […] Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» (Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)).